“Geke groeit elke dag weer”

Moeilijke jeugd
Geke werd op 8 april 1965 geboren in Hoogeveen. Ze groeide op in een groot gezin met zes andere broers en zussen. “Ik heb een moeilijke jeugd gehad. Thuis was het niet altijd gezellig en ik was dan ook niet graag thuis. Binnen het gezin hadden we een lastige band met mijn vader; hij werkte veel en wij zagen hem weinig.” De band met Geke’s moeder was wel heel goed. “Mijn moeder was een lieve vrouw en ze zorgde goed voor ons. De deur stond voor iedereen open en het was een komen en gaan van mensen in ons huis.” Toen Geke vijf jaar was kreeg ze hersenvliesontsteking. “Dat was een zware tijd voor mijn ouders, omdat ik later ook nog werd aangereden en nogmaals in het ziekenhuis terecht kwam.”

Toen Geke wat ouder was ging ze naar het voorbereidend beroepsonderwijs (vbo) in Hoogeveen. “Vroeger was dit het lager beroepsonderwijs (lbo) en tegenwoordig volgens mij het vmbo (voortgezet middelbaar onderwijs)”, legt Geke uit. ”Ik was heel moeilijk op school en ik spijbelde veel. Toch had ik wel veel vriendinnen en dan gingen we samen naar het park en maakten we tripjes naar Ameland. Daar heb ik mooie herinneringen aan.” Toen Geke zestien jaar was ging ze stage lopen bij de werkvoorziening (het voormalige Alescon). “Ik ben op mijn zeventiende gestopt met school en toen mocht ik bij Alescon blijven. Ik was zo blij dat ik mijn eigen geld kon verdienen.” Toen Geke een eigen baan had ging het thuis ook niet meer goed en is ze in de kost gegaan bij haar buren. Later is Geke voor het eerst op haar zelf gaan wonen in Hoogeveen.

Op haar tweeëntwintigste kreeg Geke een serieuze relatie. Zes maanden later ging ik met hem samenwonen in de wijk Krakeel in Hoogeveen. “Op mijn achtentwintigste raakte ik zwanger van onze eerste zoon David. Een paar jaar later was ik voor de tweede keer zwanger van onze tweede zoon Martin.” Geke vertelt dat zij en haar toenmalige man gek waren op hun twee zoons en alles voor ze deden. Toch was het ook lastig om ze op te voeden. “Toen Martin acht jaar was en David tien jaar zijn ze vrijwillig ergens anders gaan wonen. Allebei mijn kinderen hebben ook een verstandelijke beperking. Tegenwoordig wonen ze allebei ook met begeleiding.”

Na de uithuisplaatsing van haar kinderen raakte Geke depressief en kreeg daarvoor niet de juiste medicijnen, waardoor het nóg minder met haar ging. “Ik heb toen vier jaar bij Stichting De Trans in Hoogeveen gewoond. Dit is een zorgstelling voor mensen met autisme en een licht verstandelijke beperking.” Toen haar moeder en haar zus overleed had Geke het zwaar. Haar relatie werd beëindigd en Geke kon niet meer goed voor haarzelf zorgen. “Toen is het echt de verkeerde kant op gegaan. Ik dronk veel en daar kon mijn toenmalige man niet tegen. Hij is toen weggegaan en dat vond ik heel moeilijk.”

Van Hoogeveen naar Vanboeijen in Assen
Er moest een oplossing komen en uiteindelijk is Geke bij Vanboeijen terechtgekomen. Eerst in Hoogeveen en later in Assen. “In Hoogeveen ging het nog niet goed met mij. Ik heb daar een half jaar gezeten, maar voelde mij daar niet thuis. Ik moest ook tot rust komen en was nog veel bezig met mijn ex-man.” Vijf jaar geleden is Geke bij de Havikstraat gekomen. Hoewel ze enthousiast was over haar eigen appartement ging het toen ook nog niet goed met haar. “Ik moest wennen hier. Ik miste mijn ex-man en ook mijn kinderen waar ik langere tijd geen contact meer mee had.”

Begeleider Linda vertelt over het grote contrast tussen Geke van vijf jaar geleden toen ze net bij Vanboeijen kwam wonen en nu. “Geke is enorm gegroeid. Ze had altijd zorgen over haar ex-man. Dit speelde een grote rol in haar leven en dat was niet goed voor haar.” Linda ziet een hele andere Geke na het overlijden van haar ex-man. “Hoe gek het ook klinkt, dit heeft haar rust gegeven. Geke ziet haar kinderen weer regelmatig en heeft een sterkere band met hen opgebouwd.” Volgens Linda worstelt Geke nog wel eens met dagelijkse dingen, maar zit ze nu veel beter in haar vel. “Je doet nu heel veel Geke. Je bent druk met je werk, je hebt sociale contacten en bent actief bij de bingo. Wat dat betreft haal jij op dit moment echt veel uit het leven en groei je elke dag weer”, zegt ze vol trots tegen Geke. “Ik weet nu wat ik heb en ik wil niet meer terug naar de oude situatie. Ik heb nu weer ruimte in mijn hoofd om leuke dingen te doen”, concludeert Geke.

Aan de slag bij iWerk
Geke werkt met veel plezier bij iWerk. Het is een werkleerbedrijf waar mensen met een beperking werken. Geke zelf werkt er momenteel vier en een halve dag en in totaal zestien uur in de week. “Meer kan ik op dit moment niet meer volhouden. Na mijn verhuizing naar Assen kon ik blijven werken bij iWerk, want daar hebben ze ook een locatie. Het heette toen nog Alescon.” Geke gaat elke dag op de fiets naar het werk. “Zelfs als het koud is of als het regent fiets ik. Ik mopper dan wel een beetje”, aldus Geke. “Ik moet bezig blijven om gezond te blijven en ben dan ook nooit ziek”, zegt ze vol trots.

Op de vraag wat voor werkzaamheden ze uitvoert, antwoordt Geke lachend: “Ik heb zoveel gedaan. Bij iWerk in Assen ben ik aan de slag gegaan met prijsstickers aan schoenendozen te schieten, shampoos uit de verpakkingen halen en opnieuw stickeren bijvoorbeeld. De afwisseling is juist zo leuk.” Geke gaat altijd met veel plezier naar haar werk en kan erg goed met haar leidinggevende Michel die ook uit Hoogeveen komt. “Dan heb je toch gelijk een band”, volgens Geke. De laatste tijd heeft Geke wel afspraken gemaakt over haar werktijden. “Ik merkte dat ik na mijn werk erg moe was en dat ik ook nog graag andere dingen wilde doen.”

Ondanks dat ze het zo naar haar zin heeft lijkt het Geke ook leuk om nog eens ander werk te doen. “Ik ben niet zo goed in school en vond het ook niet leuk. Een tijdje geleden ben ik wel weer naar school gegaan om beter te leren schrijven, rekenen en lezen. Daarna heb ik ook een cursus digitalisering gedaan; dat vond ik juist heel leuk, misschien omdat ik wat ouder ben. Ik heb daarna ook geleerd om dingen in te scannen op de computer. Hier heb ik heel veel plezier in gehad en dat zou ik graag weer willen doen.”

Dit jaar heeft Geke zelfs haar veertigjarig jubileumfeest gevierd. Zolang werkt Geke namelijk al. “Ik heb ’s ochtends gebak gehaald voor de collega’s, daar hebben we heerlijk van genoten. Daarna ben ik ’s middags nog lekker gaan lunchen met collega’s of eigenlijk noem ik ze mijn vriendinnen.” Vanuit haar werk mocht ze zestien mensen uitnodigen om ’s avonds gezamenlijk uiteten te gaan. “Ik heb mijn begeleider Linda, mijn maatje Cissy, zussen en collega’s uitgenodigd.” Volgens begeleider Linda is Geke flink verwend die avond met bloemetjes, cadeaubonnen en zelfs een nieuw bankstel.

Op naar de toekomst
“Ik heb een hele goede band met mijn begeleider Linda en mijn maatje Cissy”, aldus Geke. Linda vult aan: “Ik ben heel direct in mijn communicatie naar Geke en dat weet ze van mij. Soms botsen we wel eens. Het belangrijkste is dat we open en eerlijk naar elkaar zijn. Ik wil graag dat we ons aan de afspraken houden.”

Geke heeft een druk en fijn leven. “Het gaat nu goed met mij. Ik kook ook nog drie dagen in de week zelf. Elke week ga ik een ochtend in de week zwemmen en ik heb ook geregeld een afspraak bij de diëtist. Ik ga nog een keer in de maand naar de bingo én ik moet natuurlijk ook boodschappen doen drie keer in de week.” Op de zondag bezoekt Geke graag haar zoons. “Fijn dat we nu een goede band hebben samen.”