Anders dan anderen
Vanaf de geboorte van Lars voelden Marieke en Bert al snel dat er iets niet helemaal klopte. "Hij reageerde niet op zijn naam en leek soms dwars door ons heen te kijken," vertelt Marieke. Toen Lars tussen de negen en tien maanden oud was, werd duidelijk dat hij autisme heeft. "We vroegen ons af: is het alleen autisme, of is er meer aan de hand?" zegt Bert.

Het gedrag van Lars was opvallend en afwijkend. Hij had bijvoorbeeld nooit gekropen maar begon direct te lopen, en vertoonde een intense hyperfocus op objecten zoals wasmachines. De zoektocht naar antwoorden bracht hen naar intensieve therapiesessies in Groningen, waar ze via communicatietraining en speltherapie leerden contact te maken met Lars. Video-opnames hielpen de ouders hun interacties te analyseren en verbeteren. "Het was confronterend om onszelf terug te zien. We gingen vaak heen met spanning en kwamen terug met verdriet," legt Marieke uit. “De therapieën boden nieuwe manieren om contact te maken, zoals communiceren met muziek of bellen blazen, waar Lars goed op reageerde,” vertelt Bert.

Deze periode was emotioneel zwaar en confronterend. Het onbegrip van de buitenwereld, de interne onzekerheid, en het feit dat Lars' conditie visueel niet opvalt, maakten het extra uitdagend. Bert geeft toe dat het voor Marieke gemakkelijker was om de situatie te accepteren dan voor hem. “Marieke kon veel sneller accepteren dat Lars anders was dan andere kinderen dan ik.”

Impact op het gezinsleven
Naarmate Lars ouder werd, namen de uitdagingen voor zijn ouders toe. Vanwege zijn ontwikkelingsachterstanden, zoals het nog niet zindelijk zijn en niet kunnen praten, kozen Marieke en Bert voor een kinderdagcentrum gespecialiseerd in zorg en ontwikkeling. "Toen Lars ongeveer 2,5 jaar oud was, ging hij vijf volle dagen per week naar het kinderdagcentrum, waar hij naast de gebruikelijke zorg ook logopedie en speltherapie kreeg," legt Marieke uit.

"Het was voor mij belangrijk dat hij gestimuleerd werd in een veilige omgeving. Laat hem maar leren, laat hem maar meedoen," vertelt Marieke. Bert daarentegen ervaarde onzekerheid over de situatie. "Toen vrienden om ons heen ook kinderen kregen, begon ik het verschil met Lars te zien. Dat vond ik enorm confronterend" voegt hij toe.

De impact van Lars' situatie was ook voelbaar in het gezinsleven. Toen Nienke, Lars' zusje, anderhalf jaar oud was, gingen Marieke en Bert uit elkaar. Nienke leefde vaak in de schaduw van Lars, wiens behoeften en structuur het gezinsleven domineerden. "Je merkte dat Nienke niet altijd het kind kon zijn dat ze moest zijn," zegt Bert. “Dit werd versterkt door de vele hulpverleners die met persoonsgebonden budgetten (PGB) voor Lars werkten”, legt Marieke uit.

Na de scheiding merkte Marieke dat ze eindelijk wat meer tijd voor zichzelf had."Lars sliep heel slecht en mijn ouders hielpen vaak om mij te ontlasten," vertelt ze. “Het gaf me rust dat Lars om de twee weken een weekend bij Bert en Sabiene was. Sabiene, de vriendin van Bert en bonusmoeder van Lars, die ook in de gehandicaptenzorg werkt, vond het integreren van Lars in het nieuwe gezin niet moeilijk. "Het ging eigenlijk vanzelf. Fleur en Sam, mijn kinderen, keken niet raar op en namen hem gewoon op in ons gezinsleven," zegt Sabiene.

Warm welkom bij Vanboeijen
De verhuizing van Lars naar de Argusvlinder in Meppel werd, hoewel emotioneel beladen, uiteindelijk gezien als een noodzakelijke stap voor zijn verdere ontwikkeling. "Het was een onmenselijke keuze om te moeten maken, maar het was noodzakelijk voor zijn welzijn én die van ons," vertelt Bert geëmotioneerd. 

“De eerste kennismaking met Kim, cliëntadviseur bij Vanboeijen, gaf ons een warm gevoel”, vertelt Marieke. “Tijdens de gesprekken met de persoonlijk begeleider, de gedragsdeskundige en de zorgmanager voelden we ons omarmd. Het leek wel alsof er een klein leger rond Lars werd gebouwd, en wij waren een deel van dat leger," zegt Bert. “Ze stelden de juiste vragen en hielpen ons realiseren hoe zwaar de zorg ons viel; we leefden al jaren op overlevingsstand”, vult Marieke aan.

Eenmaal besloten, begon de verhuizing snel. Marieke, Bert en Sabiene besloten samen met de persoonlijk begeleider, de gedragsdeskundige en de zorgmanager dat het voor Lars het beste was om zo snel mogelijk en in één keer te verhuizen. "Het is bewonderenswaardig hoe ze dat hebben aangepakt," volgens Bert. “De communicatie verloopt soepel via een groepsapp met de begeleiders, die regelmatig updates, foto's en geruststellende berichten sturen over Lars' dag.Zeker in de beginfase was dit voor ons heel prettig.”

Ontwikkeling van Lars
Sinds de verhuizing heeft Lars al grote stappen gemaakt, mede dankzij de inzet van het team aan begeleiders en zijn persoonlijke begeleider Liset. “De benadering van Liset werkt ontzettend goed bij Lars. Ze pakt dingen op met een vleugje humor, alle begeleiders doen dat overigens”, vertelt Bert. "Lars eet nu veel beter en slaapt goed; een enorme vooruitgang die met geen woorden te beschrijven is," vertelt Marieke. Bovendien is Lars nu overdag zindelijk en kan zelfstandig taken uitvoeren. "We hebben altijd gezegd dat er meer in hem zat, en nu zien we dat ook," voegt ze toe.

Lars voelt zich veilig en profiteert van de rust en structuur die de begeleiders bieden. Veranderingen worden altijd duidelijk aangekondigd, wat helpt om zijn omgeving voorspelbaar te houden. Lars volgt dagbesteding en krijgt onderwijs op zijn niveau. "Ze ondernemen veel met hem, zoals zwemmen en bezoeken aan de kinderboerderij, waar hij geniet van interacties met de dieren," legt Marieke uit.

Marieke, Bert, en Sabiene zijn nauw betrokken bij het welzijn van Lars. Sabiene vertelt over een recente zaterdag: "We kwamen rond vier uur aan en tegen etenstijd vroeg de begeleiding of we wilden blijven eten. We merkten dat ze het druk hadden, dus boden we aan om te frituren. Zo konden zij zich concentreren op de kinderen en jongeren. We hebben alles netjes opgeruimd en de begeleiding was enorm dankbaar." Verder hebben Marieke, Bert en Sabiene meerdere malen geopperd te willen helpen op de woning met bijvoorbeeld een keer extra schoonmaken. Het team heeft dit opgepakt en heeft een schoonmaakochtend georganiseerd. "De begeleiders hebben hier niet altijd tijd voor. Het was mooi om bij te dragen en tegelijkertijd contact te leggen met andere ouders en verwanten," voegt Marieke toe.

Bert besluit: “Lars kon op geen betere plek komen dan hier bij Vanboeijen. Ik heb vol vertrouwen in de expertise van de begeleiders en wij bieden ondersteuning waar mogelijk. Zo doen we het samen; niet alleen voor Lars, maar ook de andere kinderen en jongeren op de groep.”

Wie is Lars?

• Lars is een 10-jarige jongen die woont op Argusvlinder 7b in Meppel.
• Lars ontvangt 24-uurs zorg op deze kind en jeugdwoning, waar hij sinds zijn verhuizing ontzettend is gegroeid.
• Lars is enthousiast en volop in ontwikkeling.
• Lars kan lekker ondeugend zijn. Hij houdt van gekkigheid, grapjes en gezelligheid.
• Lars volgt samen met de andere bewoners dagbesteding.
• Lars voert verschillende taakjes uit, zoals folders rondbrengen of helpen bij het dekken van de tafel.  
• Lars heeft een fascinatie voor wasmachines en zijn tablet.
• Lars zijn favoriete sport is zwemmen.
• Hoewel Lars voornamelijk non-verbaal communiceert, begint hij woorden zoals zijn naam, 'chips', 'douchen', en 'hallo' te gebruiken.
• Lars heeft het enorm naar zijn zin op de woning en is blij met de begeleiding, hij deelt met regelmaat een knuffel uit!