"‘Ik ben klaar voor een nieuw hoofdstuk.’’

Hilke (29) en haar persoonlijk begeleider Wendy en haar ouders, Chris en Marlène. Hilke vertelt: ‘’Ik houd van muziek luisteren, fietsen en diamond painting. En ik heb een kat.’’ Verder gaat ze graag naar de bioscoop en past ze op haar neefje. 

Hilke heeft een eigen appartement. Ze ontvangt daar twee keer per week begeleiding van Vanboeijen. Naast gesprekken voeren, helpt de begeleiding in huis. Ze koken en eten samen. Zo eet ze met Wendy soms sushi. Hilke werkt bij de Servicegroep: ‘’Ik help daar de begeleiding.’’

Dossierkasten
Het accepteren van een beperking is een proces. Zo ook voor Hilke. ‘’Wat leeftijdsgenoten kunnen, is voor mij niet vanzelfsprekend. Ik wil ook wel eens zonder mijn ouders op vakantie. Mijn beperking is niet te zien. Ik word overschat. Ook omdat ik doe wat mij gevraagd wordt. Totdat het te veel wordt.’’

Hilke beschrijft haar hoofd als een kantoor. Ze vertelt: ‘’Er staan allemaal dossierkasten. Als ik gespannen ben, vliegen de laden open. Alle inhoud door elkaar. Dan moet er opnieuw worden geordend.’’ Afgelopen jaar heeft Hilke hierover verteld in het teamoverleg. Waardevolle informatie volgens Wendy: ‘’Wees altijd eerlijk en zo concreet mogelijk. Dat is de kern.’’

Terug naar de basis
Eind 2020 gaat het mis. Wendy is een periode afwezig. De besmettingen komen dichtbij. Chris en Marlène moeten in quarantaine. Hilke kan niet meer op hen terugvallen. Begeleiders hebben onvoldoende zicht op haar. Hilke’s zus trekt na een bezoek aan de bel. Hilke: ‘’Ze zag dat het niet goed met mij ging.’’ Het team moet weer terug naar de basis. Wie is Hilke? Welke ondersteuning heeft ze nodig? Welke signalen mogen we niet missen? Vragen om samen met Hilke en haar ouders te beantwoorden.

Chris: ‘’Doordat de fouten zijn erkend konden we verder met elkaar. Het contact is intensiever. Ook als er geen concrete hulpvragen zijn. Dat geeft Marlène als moeder vertrouwen: “Ik kan een stapje achteruit doen. Zo gaan begeleiders nu mee naar de psycholoog. Dat geeft Hilke de vrijheid over dingen te praten.’’ Marlène grinnikt. ‘’Over haar moeder bijvoorbeeld. Ik hoef niet alles te weten. Hilke is volwassen.’’

‘’Door die gebeurtenis besef ik me hoe belangrijk jullie voor me zijn. Als jullie wegvallen heb ik een probleem.’’ Hilke heeft daarom besloten naar een woonlocatie van Vanboeijen te willen verhuizen. Daar zijn begeleiders altijd dichtbij. Ze staat voor honderd procent achter haar keuze. ‘’Ik ben klaar voor een nieuw hoofdstuk.’’