Tijdens haar opleiding verpleegkunde kreeg Inge een bijbaan bij Vanboeijen: ze mocht een jongen met een verstandelijke beperking begeleiden. En ze ontdekte dat ze haar bijbaan veel leuker vond dan haar stage in het ziekenhuis. Ze werkt inmiddels al 19 jaar bij Vanboeijen en heeft op verschillende locaties gewerkt. Zeven jaar geleden heeft ze echt haar plek gevonden, als persoonlijk begeleider binnen de complexe zorg. 

Inge werkt op de Finse woning in Hooghalen. De Finse woning staat naast een woonboerderij en is gelegen tussen de heidevelden en weilanden. “Toen ik hier 7 jaar geleden voor het eerst kwam voelde ik gelijk een goede sfeer. Ik ontmoette de bewoners en ik vond het toffe gasten. Ze zijn eerlijk, oprecht, ze zijn zichzelf. Puur en authentiek. En ze hebben allemaal humor, ik kan ontzettend met ze lachen. Eén van de mannen haalt bijvoorbeeld weleens geintjes met me uit door me steeds met een andere naam aan te spreken. Of hij noemt me opeens ‘zuster’.”

Net als zeilen

“In de Finse woning wonen 4 mensen en in de woonboerderij wonen 12 mensen met een verstandelijke beperking. De bewoners hebben een kalenderleeftijd tussen de 35 en 73 jaar, met een sociaal-emotioneel niveau in de leeftijd van 6 maanden tot 6 jaar. Heel divers dus. Zo kan één van de bewoners lezen en schrijven, de anderen niet. De begeleiding verschilt per persoon. Het begint ’s ochtends bij het opstaan. Ik en mijn collega’s geven de bewoners aanwijzingen en we helpen een aantal van hen met wassen. Eigenlijk ben ik als persoonlijk begeleider de hele dag aan het laveren, net als bij het zeilen. Ik geef aan wat kan en binnen welke grenzen. Ik vind het belangrijk om altijd uit te leggen waarom iets niet kan en samen te kijken wat er wél kan.”

Vertrouwensband

“We werken hier met bewoners met wat we in de zorg noemen: moeilijk verstaanbaar gedrag. Bij de meeste bewoners is sprake van psychiatrische problematiek, waaronder autisme. Als je een bewoner wat langer kent dan zie je hoe iemand in zijn vel zit. Dat zit soms in heel kleine dingen. Zo zie ik bijvoorbeeld bij één van de mannen wanneer hij zich niet prettig voelt doordat hij dan een wat roder gezicht krijgt of meer met zijn handen gaat priegelen. Door hier tijdig op in te spelen kunnen we ongewenst gedrag meestal wel voorkomen. Iedereen wordt weleens boos, dat geldt ook voor de bewoners hier. Ik ondersteun bewoners hoe ze op een goede manier met boze gevoelens om kunnen gaan. In alle jaren dat ik hier werk heb ik nog nooit een groot incident meegemaakt waarbij we niet wisten hoe te handelen. Dit komt doordat wij voldoende bijgeschoold worden, altijd bijgestaan worden door collega’s en er multidisciplinair goed overleg is. Hierdoor weten we hoe we kunnen handelen om verdere escalatie te voorkomen. 
Het mooie is dat de bewoners mij ook goed kennen. Ze merken het gelijk als ik mijn dag niet heb. Als ik me niet lekker voel of als ik slecht heb geslapen dan zijn ze extra lief voor mij. Ze vragen oprecht hoe het met me gaat en ze brengen me een kopje thee.”

Je leert niet alles uit boeken

“Als (persoonlijk) begeleider moet je behoorlijk direct zijn. Naar de bewoners en ook onderling naar je collega’s. Als er iets is moet je gelijk kunnen handelen. Je hebt theoretische kennis nodig, maar de belangrijkste dingen leer je niet uit de boeken. Als begeleider moet je goed kunnen en wíllen luisteren. Het is bij ons rustig omdat we vertrouwen hebben in ons eigen kunnen, het kunnen van onze collega’s. En omdat we vertrouwen hebben in de bewoners.”

Kippenvilla

“We hebben een fijn en goed team hier. We doen de begeleiding echt met elkaar en iedereen neemt een stuk levenservaring mee. Een collega van mij heeft bijvoorbeeld jaren in de horeca gewerkt. Hij kijkt met een heel andere blik naar hoe het hier gaat en stelt terechte vragen. Dat vind ik heel verfrissend. Ik en mijn collega’s kijken graag naar kansen en mogelijkheden. Samen met de bewoners durven wij te dromen. Zo had een aantal bewoners bedacht dat het mooi zou zijn om een kippenvilla te laten bouwen achter de Finse woning: een luxe verblijf voor de kippen. Tijdens de Boeijende Wensenweek afgelopen jaar (mogelijk gemaakt door de Vrienden van Vanboeijen) werd deze droom werkelijkheid. Het is prachtig om dit soort momenten samen te beleven. Als persoonlijk begeleider ben ik er, op mooie en op moeilijke momenten. Het is dankbaar werk: je bent een belangrijk onderdeel van iemands leven.”